Een cursus in wonderen is een spiritueel-psychologisch zelfstudie systeem dat eeuwenoude wijsheden combineert met beginselen uit de psychologie. Het is een dik boek, dat al in 1980, toen ik net studeerde, in de oorspronkelijke Engelse versie in mijn bezit kwam. Ik begreep er vrijwel niets van, vond het een rare titel, maar het is wel altijd in mijn boekenkast blijven staan. En toen, in 2016, kwam het boek via een achterdeur weer op mijn pad. Sindsdien lees ik er iedere dag in, pas ik de beginselen toe en is het mijn belangrijkste spirituele leidraad.

Een cursus in wonderen (de Cursus) kent geen goeroes of instituten. Het is een radicaal non-dualistisch pad, waarin ons ego op loepzuivere en zeer confronterende wijze wordt blootgelegd. Het ego dat trouwens helemaal niet blijkt te bestaan, want, zoals de Cursus zegt:

Niets werkelijks kan bedreigd worden

Niets onwerkelijks kan bestaan.

 

Dit kan dan wel zo zijn (en iets in mij voelt en weet dat dit zo is) toch heb ik iedere dag weer het gevoel dat de wereld, mijn lichaam en het ego heel werkelijk is; meer werkelijk is dan de Liefde, de Eenheid, dan God. De Cursus helpt mij iedere dag weer bij het corrigeren van deze vergissing. Helpt mij om te zien dat ik in werkelijkheid met alles en iedereen verbonden ben, dat er niets is om bang voor te zijn, dat het leven en de wereld een prachtige en behulpzame ingang is om te zien wat er zich afspeelt in mijn denkgeest en dat ik in wezen totaal onschuldig ben en nooit weggeweest ben van mijn Thuis.

Ik heb mij in dit leven goed weten te specialiseren in het veroordelen van mijzelf, in het altijd maar weer in de vergissing stappen dat ik de dingen moet doen (dat ik de doener ben) en dat als ik niet iets doe het helemaal mis gaat met mij en mijn leven (alsof dit mogelijk is).

Ik ben nog steeds van deze basale vergissingen aan het afkicken, ze zitten diep in mijn systeem. Langzaam maar zeker wordt mij steeds duidelijker dat het werkelijk vergissingen zijn. En wordt het steeds meer helder waar ze spelen in mijn leven, hoe ze zich voordoen als ‘hulp’ of als noodzaak. Het is een doorgaand proces van ont-doen, van ont-maskeren en ont-hullen. Naar het weten en ervaren van het diepste ZIJN. En vooral ook naar het weten en ervaren dat vanuit dit ZIJN alles gedaan, geweten en gedeeld kan worden; ik hoef niet in mijn eentje op een berg te gaan zitten, maar kan juist midden in het leven, tussen de mensen gaan staan en alles geven en delen wat ik BEN.

Vrij, vrij, levend

Vrij, vrij, gevend!